«نماینده»؛ امیرابراهیم رسولی*/ اکنون که مجلس شورای اسلامی درحال سبک  و ســنگین کردن ِ وزیران پیشــنهادی رئیس  جمهور است، به نظر می رسد بهتر می توان وزن  و ترکیب احتمالی کابینه دوازدهم را تحلیل و  ارزیابی کرد.   در حالی که حال و هوای نمایندگان، رسانه ها و  کارشناسان- هیچ وقت تا این اندازه- سرد نبوده،   گویا حاشیه خاصی نیز دیده نمی شود.  

حســن روحانی با معرفی چنین کابینه ای به  مجلس کوشــش کرده است با هیچ جریان یا  گروهی درگیر نشــود و -به نوعی- دل همه را  به دست آورد.   اگر چه اصلاح طلبان- بویژه طیف تندرو آن-  نسبت به وزیران پیشنهادی -به شدت- موضع  دارد، امــا جریان های دیگــر -حتی منتقدان  روحانی- چندان موضعی نسبت به گزینه های  وی ندارنــد که این بیانگر غلبه نگاه سیاســی  رئیس جمهور در ایجاد توازن درانتخاب هایش  است.

با همه، اما کابینه دولت دوازدهم همچنان  از دو منظر قابل ارزیابی است. الف(نگاه تخصصی و کارآمدی با نگاهی بــه ترکیب کابینه به لحاظ تخصص  افراد، مهم ترین رخداد را می توان ثبات تفسیر  کرد.   چنانچه  فردی  متخصــص  وزارتخانه ای  شــده اســت، او را حفظ کرده اند و در برخی  تغییرات- گر چه تخصص لحاظ شده- ام ا در  پایین ترین سطح آن است.

برای نمونه و فارغ از  نگاه شخصی یا قضاوت فردی، وزیر پیشنهادی  آمــوزش و پرورش، پیشــینه و کارنامه علمی  مناسبی برای نشستن بر این کرسی مهم ندارد،   هرچند خودش از آموزش پرورشی های قدیمی  بوده کــه از رده کارمندی بــالا آمده و مدعی  تخصص در این وزارتخانه اســت، اما ســمت  مدیریتی در سطح ارشد ندارد. از سوی دیگر، گرچه فردی مانند رحمانی فضلی  دارای حاشیه های فراوان در انتخابات بود، اما به  علت تجربه چهار ســاله اخیرش و نیز شاید با  پشــتیبانیِ  حامیان سیاســی قدرتمندش در  مجلس، همچنان در جای خود نشسته است.   در این میــان و به باور برخــی صاحبنظران،   برگ برنده و نقطه کارآمــدی این دولت باید  در حوزه اقتصاد می بود که به نظر می رســد،   تحول مثبت و خاصی انجام نشده و رفتن طیب  نیا- مرد شماره یک اقتصاد در کابینه پیشین  آقای روحانی- نیز پرسش ها و ابهام هایی پدید  آورده اســت، مگر آنکه رئیس جمهور بخواهد  در سیاست های اقتصادی به تحولات بنیادین  دست بزند که چشم اندازه این مهم- دست کم  در شرایط کنونی- دیده نمی شود.

در مجموع،   تخصص و کارآمدی در این کابینه- با ارفاق و  آسان نگری- به یک نمره حداقلی می رسد که  البته درباره برخی افراد مانند وزیر کشــور- به  علت عملکرد انتخاباتی اش- تردیدها همچنان  پابرجاست.   ب(نگاه سیاسی و جریانی گویا رئیس جمهور تلاش کرده، شعار اعتدال  خودش را با نمونه های عینی خود تفسیر کند.   او فشار بسیاری را از سوی برخی اصلاح طلبان  تحمل کرده که به نظر می رسد، بخشی از این  فشارها باجگیری سیاسی باشد. شاید برخی هم  می خواهند با ناله و شیون سیاسی، خودشان را  از شراکت با روحانی در این دولت جدا کنند و  هزینه ای بابتش نپردازند. با این همه، می توان  گفت روحانی کوشش کرده است، با یک کابینه  خاکستری، رضایت حداقلی جریان های سیاسی  را کسب کند که به نظر می رسد، در این مورد  موفق بوده و مخالفت های حداقلی در مجلس  و رسانه ها با کابینه پیشنهادی او - در مقایسه  با ادوار پیشین- شاید گواه همین سخن باشد.   کوتاه ســخن اینکه به نظر می رســد، کابینه  خاکستری آقای روحانی، بیش از تقویت نگاه  کارشناســی و فعالیت برای حل مشکلات ریز  و درشــت مردم، روزمرگی ها را تقویت کند و  همچنین پرهیز از جدل ها و تنش های سیاسی  را در دستور کار داشته باشد

*سردبیر هفته نامه «نماینده»